رابط نگار

سرویس هوش مصنوعی رابط نگار به عنوان یک ابزار طراحی رابط کاربری (UI) عمل می‌کند که هدف آن خودکارسازی فرآیند طراحی است. این سرویس دو قابلیت اصلی دارد: قابلیت تبدیل متن به طراحی (Text to Design) و تبدیل اسکرین‌شات به طراحی (Screenshot to Design). در قابلیت تبدیل متن به طراحی، ورودی شامل توضیحات متنی کاربر از رابط مورد نظر است و خروجی آن یک رابط کاربری قابل ویرایش و ساختارمند (مانند کدهای فرانت‌اند یا فایل طراحی) است. این امر با استفاده از مدل‌های زبان بزرگ (LLMs) که بر روی الگوهای طراحی آموزش دیده‌اند، محقق می‌شود و نیت کاربر را به المان‌های بصری ترجمه می‌کند. در قابلیت تبدیل اسکرین‌شات به طراحی، ورودی آن یک تصویر ثابت از یک رابط کاربری موجود یا یک طرح دستی (اسکچ) است و خروجی آن بازسازی همان رابط در قالب یک فایل طراحی یا ساختار کد قابل ویرایش است. این کار از طریق فناوری بینایی کامپیوتر (CV) برای تشخیص دقیق المان‌ها، لایه‌ها و سلسله مراتب طراحی انجام می‌گیرد تا خروجی دقیق و قابل ویرایش باشد.